KİTABI TERSİNDEN OKUMAK

   19:30-21:00 saatleri arasında yapılan etüt çalışmasındayız. Sınıfta çıt çıkmıyor, herkes ertesi gün yapılacak yazılı için harıl, harıl ders çalışıyor. Şimdiki Milli Eğitim Müdürlüğü binasının 1. katındaki koridorun en sonunda ve sağdaki 3/D sınıfındayız.

    Sınıfta orta sıranın ortalarında oturuyorum. Herkesin ders çalışmasına rağmen ben birkaç gündür okuduğum Carolina Maria De Jesus’un Çöplük adlı romanına öyle bir takılmışım ki; gözüm yazılı falan görmüyor. Bir an önce kitabı okuyup bitirmek birincil amacım. Ama; nöbetçi öğretmenin etüt saatinde roman okumama da hoş bakmayacağı bir gerçek. Çünkü onlar; öğretmenlerimiz; bizim öncelikle derslerimizde başarılı olmamızı, daha sonra müzik, tiyatro, spor, edebiyat, sanat gibi ek uğraşlara el atmamızı isterlerdi. Hatta bu konuda her türlü ortamı yaratıp yardımcı olurlardı. Ancak; etütler derslere, sınavlara hazırlanmak için ayrılmış zamanlardı.

    Nöbetçi öğretmenin olası azarından kurtulmak için bir ders kitabını sıramın üzerine açıp, onun içine de romanımı yerleştirip okumaya başladım. Amacım nöbetçi öğretmen kapıdan girdiğinde, romanı sıranın içine atıp önümde açık kalan kitabı okumuş gibi yaparak olayı savuşturmayı düşünüyordum.

    Nitekim öyle de oldu. Biraz sonra kapının hafif tıkırtısıyla birlikte Ali UYSAL öğretmenimiz içeriye girdi. Nöbetçi O’ymuş demek ki. Sınıf başkanına doğru ilerlerken ben çabucak romanı sıranın içine attım ve ders kitabını okuyormuş gibi pozisyon aldım. Fakat ne önümdeki kitaba bakıyor ne de bir şey okuyordum. Sabırsızlıkla öğretmenin işini bitirip sınıfı terk etmesini bekliyordum. Aklım okuduğum romanın sonunu merak ederken, göz ucuyla da sınıfta gezinen öğretmenimi izliyordum. Buraya kadar her şey yolunda gidiyordu. Öğretmenimiz başkandan yoklamayı aldıktan sonra benim yanımdan arkaya doğru geçti ama bir türlü geri gelmiyordu. O anda tepemde duran iki gözün beni izlediğini hissettim. Sanki öğretmen arkamda durmuş benimle birlikte önümdeki kitabı okuyordu. Sağı solu kesmeyi bırakıp önümdeki kitaba bakmaya karar verdim. Oda ne? Önümdeki kitap baş aşağı duruyordu. Romanı içine yerleştirirken dikkat etmemişim demek ki. Ben ne yapacağımı şaşırmış bir halde iken öğretmenin ilk sorusu geldi:

-Çocuklar arkadaşınız kitabı hep tersinden mi okur?

Sınıfta herkes bize bakıyor. Gülüşmeler! , Ben az düşünüp:

-Hocam! Böyle okuduğumda aklımda daha iyi kalıyor.

Öğretmen önce inanır gibi yaptı ama o kadar da saf değildi.

-Sen başka bir şey okuyordun sanırım, nedir o?

     Şifre çözülmüştü. İster istemez sıranın içine aceleyle rastgele attığım romanı çıkardım.

-Hocam bu kitabı okuyordum.

     Öğretmen eline alıp kapağını inceledi, arkadaki yazarla ilgili açıklama yazısını sessizce okudu.

-Güzel, roman okuman hoşuma gitti. Ama yeri ve zamanı uygun değil. Teneffüste veya başka bir boş zamanında elinde görsem daha çok sevinirdim. Etüt saatinde sınavlarına çalışman uygun olur.

     Bu sözlerden sonra sınıftan ayrıldı. Bu yüzden herhangi bir ceza almadım ama çok utandım. Arkadaşlar uzun zaman beni “Hani şu kitabı tersinden okuyan var ya!” diyerek andılar, takılıp alaycı tavırlarla güldüler. Biraz gırgıra geldik ama tatlı bir anı olarak kaldı belleğimizde.

                                                                                   Mahmut ÜSTE

                                                                                 Emekli Öğretmen

                                                                               Kadirli-Kasım-2012